Klasyczna zimowa droga na Hali, którą trochę sobie urozmaiciliśmy robiąc ją trudniejszym wariantem :)

Foto-relacja ze wspinania na Dolnym Kieżmarskim Strażniku. Byliśmy przekonani, że robimy drogę Koncert sa nekonal. Po dwóch latach okazało się jednak, że była to droga No a co :) Pogoda tego dnia była mocno niesprzyjająca, a widoczność ograniczona - stąd słabe zdjęcia :( Ładna chociaż krótka droga trzymająca trudności na wszystkich trzech wyciągach.

Po ciężkiej akcji dzień wcześniej trudno się było zebrać ale skoro już dotarłem do schroniska przy Popradzkim Plesie i partner (Krzysiek) w gotowości, nie wypada nie podjąć działania - na celowniku Galfy na Tępej.

Klasyczna droga zimowa ale chyba nie za często uczęszczana.  Dużo śniegu w depresjach, co spowodowało spore opóźnienie. Na koniec okropna ulewa z wichura i obawy czy w tych warunkach po ciemku trafimy na Lodowa Przełęcz. Udało się ale tak wyczerpany dawno nie bylem. Akcja 14 godzin. Zespół trójkowy.

Podsumowanie 2014 roku - przegląd działań i zdjęcia poglądowe. Szczegółowe relacje osobno, link w tytułach.

Zdjęcia z nocnej zimowej wycieczki na Babią Górę.

Zdjęcia ze wspinania na Rzeżuchowych Turniach. Na pierwszy ogień idzie klasyk - droga Cez Knihu ("przez książkę"). Następnie korzystając z pogody decydujemy się przejść jeszcze jedną drogę - Znamkę Monzunu. Warunki w ścianie kapitalne, zakończenie sezonu przy pięknej pogodzie.

Kilkanaście fotek z drugiego w 2014 wyjazdu wspinaczkowego w Góry Sokole.

Drugiego dnia pobytu wybieramy się na Jagnięcy Szczyt. Warunki na szlaku nie są zbyt dobre - jest spore oblodzenie. Niedogodności wynagradzają nam widoki i piękna pogoda.

Wybieramy się z Ulą na 2 dni nad Zielone Pleso do Doliny Kieżmarskiej. Pierwszego dnia zahaczamy o Dolinę Łomnicką i przez Rakouską Czubę schodzimy do schroniska na nocleg.

Sezon powoli zbliża się do końca, umawiamy się więc z Ryśkiem na "coś poważniejszego", bo na etapie którym jesteśmy (pierwszy sezon i drogi kursowe) Kant Klasyczny jest dla nas wyzwaniem. Po stresującym pierwszym wyciągu (rysa na własnej), później idzie nam bardzo sprawnie i zadowoleni meldujemy się na piku. Piękna droga, rysy i zacięcia. Drugi wyciąg (Zacięcie Mierzejewskich) rewelacja.

Pogoda co prawda nie dopisała ale udało się przejść ciekawą drogę na ładnej ścianie - prowadzenie pierwszego słowackiego V+ trochę dało mi się we znaki, za to kluczowy wyciąg za VI- nie okazał się wcale trudny.  Szósty wyciąg pogubiony, trzeba uważać bo schemat jest niejasny.

Zbieramy dużą ekipę i w końcu wybieram się na jedną z ładniejszych graniówek w Tatrach - drogę Martina. Podchodzimy Doliną Wielicką, na grań wchodzimy na Polskim Grzebieniu, kończymy na Gerlachu i schodzimy do Doliny Batyżowieckiej. Dzielimy się na dwie trójki, mi przypada prowadzenie pierwszej więc bawię się świetnie całą grań :) Przepiękna wycieczka, klimatyczne jesienne widoki i towarzystwo wielu znajomych - ten dzień zostanie w pamięci na zawsze.

Wybieramy się w trójkę (Jacek, Rysiek, ja) pod Mały Lodowy szczyt ze zrobieniem jednego z klasyków tatrzańskich - drogi Motyki. Niestety już pod ścianą okazuje się, że nasz cel jest cały mokry, na dodatek gęstniejące chmury zwiastują opad. Dlatego też wybieramy opcję rezerwową i wchodzimy w Drogę Klasyczną. Niestety w połowie ściany dopada nas deszcz, dlatego też ostatnie wyciągi robimy przemoczeni i zmarznięci - nie ma co jednak narzekać, droga zrobiona! Ciekawy i nietypowy, bo wchodzący w grań, ostatni wyciąg. Miejsce V- psychiczne przy mokrej skale :)

Zaraz po powrocie z Piz Bernina przepakowuję się i razem z Ulą wyruszam na wakacje. Po drodze na Chorwację zatrzymujemy się na 3 dni w Alpach Julijskich. Niestety ciągłe opady krzyżują nasze ambitne plany i udaje się tylko zrealizować główny cel czyli zdobyć Triglav. Na dodatek na szczycie staję samotnie, gdy pogoda psuje się całkowicie, Ula wraca do schroniska. 

Po początkowych problemach z skompletowaniem ekipy, w końcu na Biancograt wyruszamy w sprawdzonym, "tatrzańskim" składzie - Jacek, Rysiek i ja :) Po bezproblemowej podróży meldujemy się na parkingu w Diavolezzy, gdzie po ogarnięciu sprzętu łapiemy pociąg w dół do Pontresiny – stąd najłatwiej dotrzeć do schroniska Tschierva, w którym zaplanowaliśmy nocleg. 

Droga zrobiona podczas letniego obozu KW BB - pierwszego, za organizację którego odpowiadałem :) Na Tabor pod Wysoką dotarliśmy dość późno, w związku z czym mieliśmy opóźniony start kolejnego dnia. Na dodatek z powodu złego samopoczucia ze wspinania zrezygnował Tomek więc pod Galerię ruszyliśmy z Krzyśkiem w dwójkę. Najłatwiejsza droga na legendarnej ścianie. Warto zrobić dla rozeznania innych dróg i zejścia, które jest nieźle pomotane:) Można też znaleźć większe trudności niż bazowe IV, przy odpowiedniej wariacji;)

Wstępnie planowałem razem z Tomkiem wyjazd na 10 dni i realizację projektu pt. Alpejskie Espresso (przejście za jednym zamachem kilku słynnych grani). Niestety kolega zrezygnował kilka dni przed wyjazdem i musiałem postawić na jeden cel oraz dobrać kompanów do akcji. Na szczęście na Jacka zawsze można polegać - jeden telefon i mam partnera :) Dalsze poszukiwania nie idą jednak za dobrze i finalnie dołącza do nas tylko Roman z KW BB, który planuje wejść na Grossa normalną drogą.

Kilka zdjęć z drogi Patrzykonta na Zadnim Kościelcu. Drogę robiliśmy w 2 zespołach - ja z Krzyśkiem i Tomek z Ryśkiem. Niestety pod koniec wspinania dopadła nas ulewa - nasz zespół zdążył skończyć drogę, a chłopaki utknęły na przedostatnim wyciągu. Skończyło się małą "akcją pomocniczą" z naszej strony - zjechałem z ostatniego stanu by pomóc kolegom z liną. Zbieranie doświadczenia ma swoją cenę :) Ładna droga z charakterystycznym miejscem 5-kowym na "stającej dęba" płycie. 

Czas na kolejną ścianę w Polskich Tatrach. Tym razem na celownik bierzemy Zamarłą i trudniejszą drogę kursową - Festiwal Granitu. Droga znana jest głównie przez jeden dość nietypowy wyciąg - "trawers na rękach", który faktycznie dostarcza sporych emocji początkującym taternikom :) Ale i pozostałe wyciągi (poza pierwszym) są godne uwagi, a szczególnie ładny i estetyczny jest drugi, prowadzący Zacięciem Komarnickich.

Na Halę docieramy w piątkę - ja z Ryśkiem planujemy Drogę Stanisławskiego, Adam, Jurek i Krzysiek - Załupę H. Pierwszy wyciąg trochę straszy z daleka, ale już podczas wspinania okazuje się bardzo przyjemny. Drugi wyciąg jest dość specyficzny bo trzeba pokonać szeroki komin a możliwości jest całkiem sporo. Ładna droga, godna polecenia dla osób mniej doświadczonych.

Co prawda umówiłem się z Ryśkiem na Filar Świnicy, ale dołącza do nas Jacek i przekonuje nas, że latem to nie jest dobry pomysł. Namawia nas na jedną z ładniejszych kursowych dróg na Hali - Filar Staszla na Granatach. Przystajemy na tą propozycję i później zgodnie przyznajemy, że była to bardzo dobra decyzja. Droga jest długa i różnorodna, przy czym bardzo dobrze asekurowalna. Ciekawy crux i później przyjemna "ścianka-niespodzianka" to elementy charakterystyczne. Później kolejne wyciągi polecam robić na lotnej bo do szczytu daleko a trudności II-nowe. Dużo ringów i haków.

Pierwsze drogi w Polskich Tatrach za mną, czas spróbować czegoś na Słowacji. A że Ostry Szczyt zawsze bardzo mi się podobał, to właśnie jego ścianę planujemy przejść. Wybieramy jeden z klasyków - Drogę Motyki. Do mnie i Tomka dołączają jeszcze Krzysiek z Ryśkiem, debiutujący zupełnie jeśli chodzi o taternictwo. Droga dostarcza nam wielu wrażeń, również przez przypadkowe wejście w piątkowy wariant czy też szukanie ostatniego stanowiska zjazdowego. Pod ścianą meldujemy się po kilku godzinach i jesteśmy w pełni usatysfakcjonowani.

Po przygotowaniu w skałach umawiamy się z Tomkiem na pierwszy wspólny wyjazd na wspinanie w Tatrach. Na celownik obieramy popularną kombinację dróg kursowych - Załupę H na Zadnim Kościelcu i Gnojka na Kościelcu. Na podejściu dopada nas ulewa ale mimo to nie zniechęcamy się. Pierwsza droga nie przypada nam do gustu i nie sprawia żadnych problemów - trudności brak a dużo gruzu. Na Gnojku również działamy sprawnie ale tutaj już musimy trochę się sprężyć.  Dobra rozgrzewka dla początkujących, kilka ładnych ruchów.

Majówka w Sokolikach. Najpierw wybrałem się na kilka dni z Tomkiem by zgrać się przed debiutem tatrzańskim, następnie wracam na miejsce dwa dni później z Jurkiem, Krzyśkiem i Ryśkiem by przekazać chłopakom trochę wiedzy na temat wspinania tradowego :)

Pomysł na wejście na Szatana Czerwonym Żlebem podpatrzyłem od Madnessa. Zbieramy sporą ekipę i wcześnie rano podchodzimy do Mięguszowieckiej. Warunki w żlebie są bardzo dobre, dlatego rezygnujemy z asekurowania się. Grań jest już łatwa, a na zejściu jedyne trudne miejsce pokonujemy zjazdem. Szybka i sprawna akcja i kolejna piękna góra zdobyta - tym razem drogą "prawie wspinaczkową".

Łapiemy resztki zimy i spędzamy 3 dni w Niżnych Tatrach. Zaczynamy od nart na Chopoku, następnie jedziemy na południową stronę i podchodzimy do Schroniska Stefanika. Następnego dnia rano startujemy na grań i przechodzimy m.in. przez Dumbier, Chopok, Derese i Chabenec. Pod wieczór docieramy do klimatycznej "Utulni" Durkova, gdzie spędzamy noc. Następnego dnia rano wyruszamy z powrotem pod Chopok trochę zmieniając trasę przejścia.

Razem z Tomkiem wybieramy się na weekend nad Morskie Oko, gdzie spotykamy kilku ludzi z naszego klubu. Nie mając za dużego pojęcia o wspinaniu zimowym w sobotę wybieramy się na Mnicha, a oczywiście to nie jest ściana mikstowa :) Mimo to udaje nam się przejść Drogę Robakiewicza. Później bawimy się jeszcze trochę na małym lodzie napotkanym na zejściu. W niedzielę wchodzimy już w zimową drogę na Progu Mnichowym (Wesołej Zabawy) jednak po pierwszym wyciągu zaliczamy zjazd, gdyż zaczyna lać i "zmywać" nas ze śniegiem ze ściany. Pierwsze koty za płoty :)

Umawiam się z Tomkiem i Jackiem na Pośrednią Grań, w ostatniej chwili niespodziewanie dołącza do nas Zbyszek, co trochę nas zaskakuje :) Podchodzimy od Staroleśnej i na Przełęcz Pośrednią dostajemy się stromym żlebem. Zaliczamy Żółty Szczyt, wracamy na przełęcz i wiążemy się by po przejściu granią przez Mały Pośredni zameldować się na szczycie. Generalnie idziemy na lotnej, na sztywno asekurując się tylko na 2 wyciągach, gdzie spotykamy trudności II-III. Mega udana wycieczka.

Wybrane zdjęcia z kursu lawinowego, zorganizowanego przez Topr dla naszego Klubu Wysokogórskiego.