Po zdobyciu kilku "dwuipółtysięczników" tatrzańskich, czas na Króla Karpat :) Razem z Bartkiem czujemy lekki stresik na podejściu do Śląskiego Domu - zarówno z powodu możliwego mandatu, jak i tego czy jesteśmy gotowi na TAKĄ górę. Po przejściu kluczowego progu - Wielickiej Próby - nabieramy pewności i mkniemy żlebem do góry. Za granią mamy małe problemy z orientacją ale po chwili odnajdujemy właściwą drogę i sprawnie meldujemy się na wierzchołku - Gerlach jest nasz! Schodzimy Batyżowiecką Próbą, która bardzo przypada nam do gustu.

Kilka zdjęć ze spaceru w Dolinie Rohackiej. Plany zakładały wejście na Rohace ale pogoda nam je pokrzyżowała.

Kto choć raz był przy Morskim Oku, na pewno zwrócił uwagę na wielkie szczyty nad stawem górujące - masyw "Mięguszy". Oczywiście dla szanującego się tatromaniaka celem obowiązkowym jest najwyższy z nich - Mięguszowiecki Szczyt Wielki. Co prawda MSW nie zalicza się do Wielkiej Korony Tatr ale ponieważ to drugi najwyższy szczyt w Polsce i dodatkowo taki piękny - od dawna jest na moim celowniku. Zresztą kto nie słyszał o WKT+1 :) Na akcję wybieram się razem z Ryśkiem, szczyt zdobywamy bardzo sprawnie, a jedyne komplikacje pojawiają się przy zejściu gdy za wcześnie schodzimy z grani i na własne życzenie fundujemy sobie stresy związane z pokonaniem pionowego kominka w dół.  Tak się tym zdenerwowałem, że aż mi się baterie a aparacie zagotowały (serio) :D Pogoda jak widać na zdjęciach dopisała, we znaki dał nam się jednak bardzo mocny wiatr. Widok ze szczytu na Morskie Oko - niepowtarzalny!

Po zdobyciu Punta Penia na Marmoladzie, mieliśmy zakończyć nasz pobyt w Dolomitach i przenieść się na Chorwację, jednak piękna pogoda skusiła nas by zostać jeden dzień dłużej. Jedziemy do Cortiny i kolejką wyjeżdżamy pod Tofanę di Mezzo. Stąd ruszamy w piękną, widokową ferratę Lamon, prowadzącą na drugą Tofanę - di Dentro. Na deser dokładamy zejście ferratą Formenton. Widoczność jest fantastyczna, a okolica piękna, dlatego też zostajemy w górach prawie do wieczora - schodzimy na sam dół na nogach. Piękne zakończenie pierwszej przygody z Dolomitami.

Po zapoznaniu z Dolomitami, postanawiamy zdobyć ich najwyższy szczyt - Marmoladę, a konkretnie jej główny wierzchołek - Punta Penia. Podchodzimy z samego dołu, najpierw wzdłuż kolejki "koszykowej", później przez mały lodowczyk, następnie dobrze ubezpieczoną grań. Widokowo bardzo ładnie ale szkoda, że droga zepsuta została ogromną ilością, momentami niepotrzebnego, żelastwa. Schodzimy na lodowiec, gdzie czeka nas niespodzianka - lato było tak gorące, że śniegu jest bardzo mało a więc i szczeliny są mocno poodrywane. Na szczęście dajemy radę bez liny i szczęśliwie wracamy na parking.

Na kolejny cel podczas naszego pierwszego pobytu w Dolomitach wybieramy znaną z pięknych widoków i wielu zabytków ferratę Ivano Dibona. Wyjeżdżamy oldschoolową kolejką do Schroniska Lorenzi i ruszamy na grań. Faktycznie trasa poprowadzona jest bardzo atrakcyjnie i nie da się na niej nudzić. Szczególnie przypadają nam do gustu pozostałe po I WŚ schrony wkomponowane w ściany oraz "powietrzność" trasy.

Mieszkając w Arabbie nie wypada nie wybrać się na Piz Boe - najwyższy szczyt masywu Sella i jedną z wizytówek Dolomitów. Wyjeżdżamy samochodem na Passo Pordoi i ruszamy w kierunku przełęczy - nie korzystamy z kolejki, przez co musimy się trochę pomęczyć w piarżystym żlebie :) Ze schroniska położonego tuż przy przełęczy kierujemy się w kierunku szczytu - mocne zachmurzenie ogranicza momentami widoczność ale w końcu osiągamy wierzchołek. Stąd wybieramy wariant zejściowy łatwą ferratą - możemy poćwiczyć korzystanie z lonży. Po zejściu trawersujemy cały masyw i zwiedzamy muzeum I Wojny Światowej.

Po kilku wakacjach spędzonych w Alpach Austriackich, postanawiamy odwiedzić słoneczną Italię i jedne z piękniejszych gór świata - Dolomity. Wynajmujemy apartement w Arabbie ale nie działamy tylko w bezpośredniej okolicy - podczas kilku dni pobytu odwiedzamy różne rejony. Początkowo pogoda nie bardzo nam dopisuje co trochę nas drażni bo nastawiliśmy się na ambitne ferraty, w końcu jednak wypogadza się i możemy trochę podziałać. Relacje z poszczególnych akcji w linkach poniżej. W tym miejscu zdjęcia niesklasyfkowane.

Drugie podejście do Orlej Perci z Bartkiem. Pierwsze zakończyło się niepowodzeniem już przy schronisku - koledze rozpadły się buty :) Tym razem porządnie wyposażeni stawiamy się późnym wieczorem przy Pięciu Stawach. I zamiast kulturalnie położyć się spać dołączamy do imprezy, która kończy się dość późno. Po krótkiej drzemce na ławkach przed schroniskiem, ruszamy na Zawrat. Woda kończy się nam już za przełęczą i pragnienie to jedyne co daje nam się we znaki bo najwyższy szlak Tatr pokonujemy sprawnie i szybko. 

Zdjęcia z wyjazdu na Grossglockner, w towarzystwie Uli, Adama i Ryśka. Niestety z powodu załamania pogody na grani udało mi się dojść tylko na Kleinglockner - szedłem sam i bez liny, dlatego nie chciałem ryzykować podczas burzy. Ula zrezygnowała już na przełęczy Satelle. Chłopaki wyszli przed nami i to była dobra decyzja - zdążyli przed deszczem i zdobyli szczyt. Mimo to były to 3 przyjemnie spędzone dni w Alpach - przyjechaliśmy na spokojnie dzień wcześniej by powłóczyć się po okolicy i zostaliśmy też dzień dłużej by odpocząć.

Zdjęcia z wyjścia na Baranie Rogi, ósmy najwyższy szczyt Tatr, przy czym jeden z łatwiejszych z WKT do zdobycia.

Wycieczka z Ulą, Dagmarą i Bartkiem na Polski Grzebień, w bardzo upalny dzień. Dolina Białej Wody jest piękna ale ciągnie się w nieskończoność, a nas czas trochę gonił bo wieczorem trzeba się było stawić w Bielsku na finał Mistrzostw Europy :) Dlatego też zostawiamy dziewczyny przy Litworowym Stawie i sami lecimy na przełęcz.

Fotki z wycieczki do Doliny Rohackiej - przechodzimy Grań Rohacy. Zaczynamy od Smutnej Przełęczy i kończymy na Zabratowej Przełęczy.

Zdjęcia z wycieczki na najwyższy szczyt Tatr Zachodnich.

Foto-relacja z wejścia na Velky Rozsutec w Małej Fatrze. Razem z Ulą i Kubą ruszamy ze Stefanovej i na szczyt wchodzimy przez Przełęcz Medziholie. Schodzimy malowniczym wąwozem Diery.

Późnowiosenna wycieczka na Sławkowski Szczyt z Ulą. Wyjście zaczynamy przed południem więc upał mocno daje nam się we znaki, a grań podszczytowa zdaje się nie mieć końca :) 

Zdjęcia z wiosennej wycieczki na Kościelec.

Foto-relacja z wyjścia na Krywań w towarzystwie Adama.

Kilka zdjęć z zimowego wejścia na Baranią Górę. Miejscami śniegu po pachy :)

Kilka zdjęć wykonanych podczas wyjazdu na narty do Obertauern.

Świąteczne nocne wejście na Babią w towarzystwie Uli, Adama i Ryśka. Tym razem śniegu było bardzo dużo, dlatego w ruch poszły rakiety śnieżne. Niestety tuż przed świtem pogoda się popsuła więc nie było szans na ładne zdjęcia :)

Korzystając z długiego weekendu wybieramy się z Ulą w Beskidy, gdzie spędzamy trzy dni. Jedziemy pociągiem do Zwardonia i ruszamy na grań Beskidu Żywieckiego - przechodzimy długą trasę wchodząc po drodze m.in. na Wielką Raczę, Rycerzową, Oszust, Jaworzynę, Krawców, Trzy Kopce i Pilsko. Pierwszą noc spędzamy w schronisku na Przysłopie, drugą na Krawcowie. Naszą podróż kończymy w Korbielowie skąd autobusami dostajemy się do Bielska. Pogoda dopisała, a na mniej uczęszczanych odcinkach byliśmy sami, dlatego też wycieczka była bardzo udana.

Kilka zdjęć z jesiennej wycieczki w Małej Fatrze. Mieliśmy ambitny plan przejścia dużej części grani masywu ale pogoda skutecznie nas zniechęciła i skończyło się na wejściu na najwyższy szczyt.

Dzień wcześniej zaliczam nieplanowany powrót z Tatr (miała być Orla Perć ale Bartkowi rozpadło się obuwie), w niedzielę mogę więc dołączyć do Adama, Marka i Ryśka, którzy planują wejście na drugi najwyższy szczyt Tatr - Łomnicę. Do Skalnatego Plesa dostajemy się kolejką, Marek jedzie dalej, a my ruszamy na Przełęcz Łomnicką na nogach. Niestety zamiast iść ścieżką lub obok, wybieramy wariant "prostujący" i fundujemy sobie niepotrzebne trudności. Z przełęczy idzie już jednak łatwiej i bardzo zadowoleni możemy wypić piwo na szczytowym tarasie widokowym.

Razem z Bartkiem jedziemy w piątek wieczorem do Palenicy i podchodzimy do Schroniska przy Pięciu Stawach. Planujemy przejść całą Orlą Perć i pewno tak by się stało bo siły, ochota oraz pogoda dopisały. No ale na wysokości zadania nie stanęły buty Bartka, które rozpadły się jeden po drugim już po dojściu do schroniska. Poranna reanimacja obuwia nie przyniosła skutków dlatego też musieliśmy zaliczyć smutny odwrót. Cóż, na Orlą na pewno wrócimy, a że wrócę wypoczęty do domu, kolejnego dnia będe mógł jechać z Adamem, Ryśkiem i Markiem na Łomnicę :)

Mój pierwszy wysoki tatrzański szczyt zdobyty "off-road" :) Adam z Ryśkiem od jakiegoś czasu namawiają mnie na wspólne wyjazdy w Tatry Wysokie, powstaje więc koncepcja zdobycia Wielkiej Korony Tatry, czyli 14 najwyższych (mierzących ponad 8000 stóp) szczytów całego masywu. Zaczynamy od jednej z najładniejszych gór - trzeciego co do wysokości Lodowego. Podchodzimy do Chaty Teryho, stąd na Przełęcz Lodową i dalej trawersując pod granią wchodzimy na wierzchołek. Początkowo czuję się trochę nieswojo poza szlakiem ale definitywnie wkręcam się w temat :)

W dzień po zdobyciu Rysów wychodzimy ze starego schroniska przy Moku do Doliny Pięciu Stawów (przez Świstówkę). Szybka przerwa na szarlotkę i ruszamy przez Zawrat na Świnicę. Zmęczeni ale i zadowoleni wracamy do Piątki, a następnie do Palenicy, gdzie zostawiliśmy samochód.

Kolejny weekend spędzony z Ulą w Tatrach. Tym razem postanawiamy wejść na dwa "obowiązkowe" dla szanującego się turysty tatrzańskiego szczyty - Rysy oraz Świnicę. Zaczynamy od najwyższego szczytu Polski - pogoda jest piękna, a na szlaku jak zwykle tłumy. Po powrocie nad Morskie Oko udajemy się na nocleg w Starym Schronisku by kolejnego dnia przejść do Doliny Pięciu Stawów.

Weekend w Tatrach Słowackich. Pierwszego dnia niespiesznie podchodzimy do Chaty Teryho, po drodze zaliczając kilka porządnych zlew :) Następnego dnia wychodzimy na Czerwoną Ławkę (słow. Priečne sedlo) i schodzimy do Doliny Staroleśnej.

Wyjeżdżając z Alp na Chorwację, niejako po drodze, wchodzimy na jeszcze jeden szczyt - leżący w masywie Granatspitzgruppe Rotenkogel (2762 metrów). Właściwie to wychodzimy częściowo bo do pokonania na nogach mamy tylko ostatni odcinek trasy prowadzący malowniczą granią - z Kals wyjeżdżamy kolejką pod Gorner, z którego na Rotenkogel idzie się około godziny. Dzięki temu "bonusowi" łapiemy jeszcze trochę wysokogórskiego powietrza oraz mamy piękny widok na Grossglockner.