Wracamy z Ulą w Dolomity, tym razem lądujemy w Val di Zoldo, bardzo ładnej dolinie u stóp Civetty. Wynajmujemy apartament z pięknym widokiem - z jednej strony Monte Pelmo, z drugiej Civetta. I działamy intensywnie - korzystając z pogody udaje nam się zrobić coś ciekawego w każdy dzień. Relacje z poszczególnych akcji w linkach poniżej. W tym miejscu zdjęcia niesklasyfkowane.

Finał akcji "Korona Tatr" - zarówno mi, jak i Ryśkowi do kompletu brakowało tylko Durnego, dlatego też kończymy temat razem. Nocujemy w Starym Smokovcu, rano wraz z Adamem i Olkiem podchodzimy do Chaty Teryho. Olek rusza na Czerwoną Ławkę, nasza trójka natomiast na Pysny Stit, jak nazywają nasz cel Słowacy. Na wierzchołku meldujemy się dość szybko i oczywiście gratulujemy sobie wzajemnie skompletowania WKT. Mamy ochotę na dodatkowy mocny akcent, dlatego też wiążemy się i planujemy przejść granią na Łomnicę. Niestety zaraz na początku zjeżdżamy w złą stronę i zapychamy się w trudnym miejscu, przez co tracimy mnóstwo czasu i po powrocie na właściwą drogę musimy zrezygnować. Schodzimy więc z grani "skrótem" i mimo wszystko zadowoleni późnym wieczorem docieramy do samochodu.

Zapowiada się ładny weekend, dlatego też planuję zakończenie akcji pt. "Korona Tatr". Na niedzielę i Durny Szczyt umawiam się z Adamem i Ryśkiem, w sobotę jednak zaczynam od przedostatniej góry brakującej do skompletowania "Wielkiej Czternastki" - Kieżmarskiego. Działamy w 4 osoby - Ula i dwójka Tomków. Cały dzień towarzyszą nam chmury więc widoki są średnie, na szczęście nie pada i osiągamy nasz cel. Po zejściu ja zostaję w Smokovcu i udaję się do pensjonatu w którym czekają Adam i Rysiek, natomiast Ula z Tomkami wracają do domów.

Zbieramy ekipę z FTG i razem ruszamy na Staroleśny. Wybieramy drogę z Polskiego Grzebienia przez Małą Wysoką i dalej granią na szczyt. Wchodzimy po kolei na każdy wierzchołek Bradavicy i zadowoleni wracamy do Doliny Wielickiej przez Zwodną Ławkę.

Kolejny szczyt do kolekcji Wielkiej Korony Tatr. Rysiek zabiera mnie w nocy prosto z imprezy więc muszę dobudzić się na podejściu :) Przez to też błądzimy początkowo w masywie Żłobistej i Rumanowego i musimy wykonać duży trawers by dostać się na właściwą drogę. Grań na szczyt pokonujemy szybko by zdążyć przed burzą, nie udaje się to jednak więc zmuszeni zostajemy schować się pod skałami niedaleko wierzchołka. Ulewa jest gwałtowna, na szczęście dość prędko mija i możemy zacząć zejście do Złomisk. Później ponownie robi się upalnie więc szybko wysychamy :)

Kilka fotek ze wspinania w Dolinie Kobylańskiej.

Foto-relacja z wyjścia na Pośrednią Grań wariantem od Pięciu Stawów Spiskich - przez Ławkę Doubkego.

Razem z Bartkiem wybieramy się na nasze pierwsze wspinanie w Tatrach. Na celownik obieramy Mnicha, który od pierwszych wycieczek w Tatry przyciągał wzrok i kusił by kiedyś się na niego wspiąć. Ponieważ nie mamy swojego sprzętu, bierzemy kości i heksy z KW, linę pojedynczą i tak, dość skromnie wyposażeni, wybieramy się na Drogę Klasyczną. Na podejściu dopada nas deszcz, nie zrażamy się jednak i mimo wilgotnej ściany rozpoczynamy wspinanie. Prowadzę całą drogę, na ostatnim wyciągu płacę jednak frycowe i przesztywniam linę, co mocno nas opóźnia. W końcu jednak szczęśliwi meldujemy się na szczycie!

Tym razem na jeden z wysokich off-roadów tatrzańskich wybieram się razem z Ulą. Podchodzimy od Wyżnich Hagów i u progu Doliny Batyżowieckiej skręcamy w zbocza Kończystej. Częściowo idąc granią, częściowo pod nią, docieramy na szczyt i zaliczam obowiązkowe Kowadło :) Schodzimy do Doliny Stwolskiej i z powrotem do Hagów.

Kilka fotek ze wspinania w Dolinie Kobylańskiej - druga część kursu u Roberta (pierwszą mieliśmy w Sokolikach). Zdjęcia autorstwa Roberta.

Zdjęcia z kursu wspinaczkowego, który odbyliśmy z Bartkeim u Roberta w Górach Sokolich. Niestety pogoda pokrzyżowała nam plany - zamiast 4 dni, wspinaliśmy się tylko 2, a zajęcia z asekuracji odbywaliśmy na campie 9up... Zdjęcia autorstwa Roberta.

Zaledwie 2 tygodnie po odwrocie spod Wysokiej (ulewa), wracamy dokończyć akcję. Tym razem zamiast Adama, Ryśkowi i mi towarzyszy Bartek. Pogoda jest zdecydowanie lepsza, śniegu również ubyło - dlatego też idzie nam bardzo sprawnie i bez problemów meldujemy się na obu wierzchołkach Królowej Tatr.

Zima dobiega końca, czas na kontynuację projektu WKT - chcemy tym razem zdobyć Wysoką. Odbieram Adama i Ryśka z Białki, gdzie spędzają Majówkę i jedziemy do Popradzkiego, skąd ruszamy wgłąb Doliny Mięguszowieckiej. Niestety podczas trawersu Ciężkiego Szczytu dopada nas burza, po której ulewa nie odpuszcza. Nie mamy więc innego wyjścia jak zaliczyć odwrót - schodzimy najpierw na Wagę, a następnie do samochodu.

Wyruszamy z Ulą na poszukiwanie wiosny w Beskidy, a konkretnie na Magurkę Radziechowską. Pogoda jest piękna, widoki zajmujące, ludzi brak - tak powinno być zawsze :)

Razem z Ryśkiem wybieram się na narty - ja szusuję w ośrodku Rohace Spalena, kolega idzie na turach pod Salatyn. Później wspólnie idziemy w głąb doliny ale śniegu jest tak dużo, że wkrótce zawracamy :)

Zimowa wycieczka do Małej Fatry. Razem z Ulą i Ryśkiem jedziemy do Stefanovej, przechodzimy Poludnovy Grun i wchodzimy na Stoh. Stąd schodzimy na Przełęcz Medziholie i wracamy do auta.

Drugi dzień zimowego pobytu na Hali. Tym razem wybieramy się na taternicki wierzchołek Świnicy, po drodze trenując asekurację na lotnej. I zbieramy jedno bolesne doświadczenie - w zimie w górach wysokich trzeba smarować twarz gdy świeci Słońce :)

Weekend z Ulą na Hali. Pierwszego dnia wychodzimy na Kościelec, przy okazji trenujemy poruszanie się na lotnej, hamowanie czekanem i inne zagadnienia z kursu zimowej turystyki wysokogórskiej. Początkowo chcemy wyjść od strony Czarnego Stawu ale śniegu jest bardzo dużo, więc obchodzimy masyw i na przełęcz dostajemy się od drugiej strony.

Zdjęcia z zimowego wejścia na Giewont, od Doliny Małej Łąki.

Ponieważ bywam w górach wysokich coraz częściej, postanowiłem zrobić krótkie podsumowanie minionego roku (2012).

Tym razem nie udaje nam się dołączyć do Adama i Ryśka na świąteczne wyjście na Babią, dlatego też kilka dni później nadrabiamy zaległości. Towarzyszą nam Dagmarka z Bartkiem. Na górze śniegu jest bardzo niewiele (niżej nie ma go wcale), jest za to potężny wiatr, który zatrzymuje nas kilkadziesiąt metrów od szczytu. Do góry ruszam sam, momentami na czworaka :) Dlatego też chyba pierwszy odkąd pamiętam na Babiej Górze jestem nie spotykam nikogo.

Kilka zdjęć z jesiennego spaceru na Skrzyczne.

Po zdobyciu kilku "dwuipółtysięczników" tatrzańskich, czas na Króla Karpat :) Razem z Bartkiem czujemy lekki stresik na podejściu do Śląskiego Domu - zarówno z powodu możliwego mandatu, jak i tego czy jesteśmy gotowi na TAKĄ górę. Po przejściu kluczowego progu - Wielickiej Próby - nabieramy pewności i mkniemy żlebem do góry. Za granią mamy małe problemy z orientacją ale po chwili odnajdujemy właściwą drogę i sprawnie meldujemy się na wierzchołku - Gerlach jest nasz! Schodzimy Batyżowiecką Próbą, która bardzo przypada nam do gustu.

Kilka zdjęć ze spaceru w Dolinie Rohackiej. Plany zakładały wejście na Rohace ale pogoda nam je pokrzyżowała.

Kto choć raz był przy Morskim Oku, na pewno zwrócił uwagę na wielkie szczyty nad stawem górujące - masyw "Mięguszy". Oczywiście dla szanującego się tatromaniaka celem obowiązkowym jest najwyższy z nich - Mięguszowiecki Szczyt Wielki. Co prawda MSW nie zalicza się do Wielkiej Korony Tatr ale ponieważ to drugi najwyższy szczyt w Polsce i dodatkowo taki piękny - od dawna jest na moim celowniku. Zresztą kto nie słyszał o WKT+1 :) Na akcję wybieram się razem z Ryśkiem, szczyt zdobywamy bardzo sprawnie, a jedyne komplikacje pojawiają się przy zejściu gdy za wcześnie schodzimy z grani i na własne życzenie fundujemy sobie stresy związane z pokonaniem pionowego kominka w dół.  Tak się tym zdenerwowałem, że aż mi się baterie a aparacie zagotowały (serio) :D Pogoda jak widać na zdjęciach dopisała, we znaki dał nam się jednak bardzo mocny wiatr. Widok ze szczytu na Morskie Oko - niepowtarzalny!

Po zdobyciu Punta Penia na Marmoladzie, mieliśmy zakończyć nasz pobyt w Dolomitach i przenieść się na Chorwację, jednak piękna pogoda skusiła nas by zostać jeden dzień dłużej. Jedziemy do Cortiny i kolejką wyjeżdżamy pod Tofanę di Mezzo. Stąd ruszamy w piękną, widokową ferratę Lamon, prowadzącą na drugą Tofanę - di Dentro. Na deser dokładamy zejście ferratą Formenton. Widoczność jest fantastyczna, a okolica piękna, dlatego też zostajemy w górach prawie do wieczora - schodzimy na sam dół na nogach. Piękne zakończenie pierwszej przygody z Dolomitami.

Po zapoznaniu z Dolomitami, postanawiamy zdobyć ich najwyższy szczyt - Marmoladę, a konkretnie jej główny wierzchołek - Punta Penia. Podchodzimy z samego dołu, najpierw wzdłuż kolejki "koszykowej", później przez mały lodowczyk, następnie dobrze ubezpieczoną grań. Widokowo bardzo ładnie ale szkoda, że droga zepsuta została ogromną ilością, momentami niepotrzebnego, żelastwa. Schodzimy na lodowiec, gdzie czeka nas niespodzianka - lato było tak gorące, że śniegu jest bardzo mało a więc i szczeliny są mocno poodrywane. Na szczęście dajemy radę bez liny i szczęśliwie wracamy na parking.

Na kolejny cel podczas naszego pierwszego pobytu w Dolomitach wybieramy znaną z pięknych widoków i wielu zabytków ferratę Ivano Dibona. Wyjeżdżamy oldschoolową kolejką do Schroniska Lorenzi i ruszamy na grań. Faktycznie trasa poprowadzona jest bardzo atrakcyjnie i nie da się na niej nudzić. Szczególnie przypadają nam do gustu pozostałe po I WŚ schrony wkomponowane w ściany oraz "powietrzność" trasy.

Mieszkając w Arabbie nie wypada nie wybrać się na Piz Boe - najwyższy szczyt masywu Sella i jedną z wizytówek Dolomitów. Wyjeżdżamy samochodem na Passo Pordoi i ruszamy w kierunku przełęczy - nie korzystamy z kolejki, przez co musimy się trochę pomęczyć w piarżystym żlebie :) Ze schroniska położonego tuż przy przełęczy kierujemy się w kierunku szczytu - mocne zachmurzenie ogranicza momentami widoczność ale w końcu osiągamy wierzchołek. Stąd wybieramy wariant zejściowy łatwą ferratą - możemy poćwiczyć korzystanie z lonży. Po zejściu trawersujemy cały masyw i zwiedzamy muzeum I Wojny Światowej.

Po kilku wakacjach spędzonych w Alpach Austriackich, postanawiamy odwiedzić słoneczną Italię i jedne z piękniejszych gór świata - Dolomity. Wynajmujemy apartement w Arabbie ale nie działamy tylko w bezpośredniej okolicy - podczas kilku dni pobytu odwiedzamy różne rejony. Początkowo pogoda nie bardzo nam dopisuje co trochę nas drażni bo nastawiliśmy się na ambitne ferraty, w końcu jednak wypogadza się i możemy trochę podziałać. Relacje z poszczególnych akcji w linkach poniżej. W tym miejscu zdjęcia niesklasyfkowane.