Faklove špáry to sektor wspinaczkowy utworzony w miejscu byłego kamieniołomu andezytu, w pobliżu miejscowości Lehota pod Vtáčnikom na Słowacji - niedaleko popularnego Hrádoka. Znajdziemy tutaj ponad 30 ubezpieczonych linii w przedziale trudności IV do IX i długości do 20 metrów. Miejsce jak nazwa wskazuje słynie z rys, dzięki czemu świetnie nadaje się do trenowania techniki w tych formacjach – są zarówno cienkie pęknięcia na palce jak i szerokie na dłonie. Jest też kilka płyt (lepiej lub gorzej urzeźbionych 😉) czy dwa nietrudne ale ciekawe zacięcia. Spity na wielu drogach umieszczone są dość rzadko, na te rysowe warto zabrać ze sobą z 2-3 dodatkowe friendy.

Vápenka to niewielki ale wart odwiedzenia sektor wspinaczkowy w klimatycznym miejscu pod Tatrami Zachodnimi, niedelako Zuberca. Wapienna południowa ściana oferuje około 40 dobrze ubezpieczonych dróg w przedziale trudności III do IX+, o długości od 15 do 25 metrów. Znajdziemy tutaj różnorodne formacje, od technicznych połogów, przez krawądkowe piony po siłowe przewieszki - po rekonesansie można znaleźć kilka świetnych linii. Dodatkową zaletą miejsca jest jego piękna lokalizacja, do dyspozycji mamy też sporą wiatę z miejscem na ognisko i rzekę tuż obok. Lokalizacja skały - 49.240797, 19.628352. Parkujemy przed zakazem wjazdu przy gospodarstwie rolnym i idziemy szutrową drogą ok. 20 minut. W galerii trochę zdjęć z wybranych dróg, wraz z opisami.

Hrádok to rejon wspinaczkowy w paśmie górskim Vtačnik – na tym andezytowym murze skalnym o południowej wystawie znajdziemy 1-3 wyciągowe drogi z asekuracją sportową, mieszaną oraz własną. Informacje praktyczne znaleźć można m.in. w artykule na GÓRYONLINE, w moim wpisie znajdziecie natomiast nazwy niektórych polecanych dróg oraz zdjęcia z wybranych dróg z kolejnych wizyt (ułożone w galerii od najnowyszych). Aktualne (stan na 04.2023) topo z oficjalnego FANPAGE rejonu do pobrania TUTAJ – schemat z tablicy pod skałą jest bowiem mocno nieaktualny.

Zlokalizowana w Niskich Tatrach Demänovská dolina to jeden z najlepszych sportowych rejonów wspinaczkowych na Słowacji. Do dyspozycji jest (stan na 2022, kiedy pojawił się nowy przewodnik) pięć sektorów z drogami w pełnym zakresie trudności i w różnorodnych formacjach. Sporo skał wystawionych jest na południe, dzięki czemu można się na nich wspinać do późnej jesieni lub wczesną wiosną, gdy wkoło zalega jeszcze śnieg. Wapień jest w większości bardzo dobrej jakości i zapewnia porządne tarcie, asekuracja bezpieczna - do tego każdego roku sporo dróg zyskuje nowe przeloty. Na cyfrę nie ma co się raczej nastawiać - wspinanie jest często wymagające i techniczne, niemniej jednak daje sporo satysfakcji. Dodatkową zaletą jest świeże górskie powietrze i piękne widoki 😊.

Słowackie Slnečné skaly to rejon położony w miejscowości Porúbka, niedaleko Rajeckich Teplic. Znajdziemy tutaj około 30 sektorów, na których wytyczono około 300 dróg, skała to oferujące dobre tarcie szare wapień i dolomit. W roku 2019 wydany został przewodnik po rejonie, do nabycia w księgarniach lub w recepcji campingu położonego pod skałami. Jak widać na załączonej mapce, część sektorów ulokowana jest po lewej stronie (na te lepiej podchodzić z zatoczki przy drodze kilkaset metrów za campem), część po prawej (na te idziemy parkując na campie albo wcześniej przy drodze). W moim wpisie znajdziecie zdjęcia z niektórych dróg, aktualizowane co jakiś czas i ułożone od najnowszego do najstarszego. W przyszłości być może pojawi się lista polecanych dróg i opis sektorów.

Wapienny rejon niedaleko wsi Priedhorie (większe miasto w pobliżu to Povazska Bystrica) podzielony na trzy sektory: Górne i Dolne Skały (Zlata, Bronzova, Strieborna, Pyramida), Podkova i Sokolie. Największa i najbardziej atrakcyjna pod kątem wspinaczkowym jest skała Zlatą (opisywana też jako Horne Skaly). Szeroki mur oferuje ponad 50 dróg o długości dochodzącej do 30 metrów, ściana wystawiona jest na południe i położona jest na wysokim zboczu ponad lasem – nadaje się więc szczególnie na wiosnę i jesień. W upalne dni lepiej powspinać się na niższych sektorach.

Kalamárka to jeden z najstarszych słowackich rejonów wspinaczkowych, położony w centralnej części kraju – w okolicy miejscowości Detva (rejon Bańska Bystrzyca). Skała to twardy wulkaniczny andezyt, o warstwowej budowie (świetne chwyty i stopnie) i bardzo dobrym tarciu. Do dyspozycji w tym niezwykle urokliwym miejscu mamy kilkaset obitych dróg o długości do 25 metrów, mnóstwo w przedziale V-VI i sporo VII-VIII – na kilka wizyt każdy z pewnością znajdzie coś dla siebie. Rejon słynie z rzadkiego obicia (szczególnie starsze linie) dlatego też dla własnego bezpieczeństwa lepiej nie wstawiać się w niektóre drogi na swoim limicie 😉. Na miłośników tradów również czeka mnóstwo propozycji, szczególnie tych łatwiejszych – jest to świetne i bezpieczne (rzeźba!) miejsce do nauki.

Súľov to jeden z najstarszych, największych (ponad 500 dróg) i najpopularniejszych rejonów wspinaczkowych na Słowacji. Póki co we wpisie tylko kilka zdjęć z dwóch skał, które na pewno warto odwiedzić w pierwszej kolejności - Tabuli i VPN. Więcej postaram się napisać przy okazji kolejnej wizyty.

Tatrzańska zima wspinaczkowa skończyć się nie chciała, stąd opóźnione rozpoczęcie sezonu skałkowego. A jak się wspinać w skałach to i tak najlepiej z widokiem na góry .  Jedziemy więc na Słowację, do Beli, gdzie znajduje się kilka skał z południową wystawą. Zaczynamy od rozgrzewkowych dróg w połogu na Złotej Płycie, po czym przenosimy się wyżej na kolejne ściany, gdzie wspinamy się po klasykach regionu - Kut Objavitelov naprawdę warto zrobić. Wrzucam kilka zdjęć oraz sklejone przeze mnie foto-topo.

Na tatrzańskich ścianach nadal brak możliwości sensownego działania, pozostaje dalsze szlifowanie formy w lodzie. Po zeszłotygodniowej wizycie w Białej Wodzie, tym razem czas na urozmaicenie i odwiedzenie Słowackiego Raju, gdzie poprzednio wspinałem się dwa lata temu (RELACJA). Tym razem towarzyszy mi Ania, która jeszcze nie wspinała się zimowo i bierze dziabki w ręce po raz pierwszy w życiu. No i jestem pod wielkim wrażeniem, bo po zaledwie jednym przewędkowaniu pierwszego lodu, prowadzi po mnie wszystkie pozostałe lodospady. Ma dziewczyna moc 😊.

Mimo zapowiadanych, ponad 20-stopniowych mrozów, postanawiamy wykorzystać dodatkowy dzień wolny od pracy w najlepszy możliwy sposób – wspinając się 😊. Na Tatry nie ma szans więc postanawiamy wybrać się na lodospady do Słowackiego Raju, co planowaliśmy już od dawna. Po dotarciu na miejsce idziemy zamarzniętą rzeką niecierpliwie rozglądając się za lodem ale bardziej pionowym. Wkrótce docieramy pod pierwszy lodospad, jest jednak zajęty więc idziemy dalej. W końcu znajdujemy coś wolnego i zaczynamy działać. Dalej idzie już z górki – padają kolejne przejścia.