Tym razem czas na wspinanie lodowe i Lodospady Grosza. Od dawna jednak zakładałem, że jeżeli na te lody się wybiorę to będę chciał iść dalej żlebem, przejść dodatkowy lodospad u jego wylotu i wyjść na Sławkowski Szczyt – tym sposobem uda się zrobić całą drogę, nie tylko jej początek. Dołącza do mnie Mariusz, który zgłaszał chęć wzięcia udziału w konkretnej wyrypie, stąd też wydaje się moim pomysłem zachwycony. U wylotu żlebu meldujemy się dość późno, dodatkowo na Dolnym Groszu wspinają się już Słowacy, a kilku kolejnych chętnych wkrótce stawia się obok (w tym nasi znajomi z KW BB).

Przy takiej pięknej pogodzie żal byłoby nie być w Tatrach 😊. Nasz wybór tym razem pada na zachodnią wystawę Sławkowskiej Kopy i drogę Vlada Tatarki sprzed 40 lat – Jaminską vežičkę. Jak to często na Słowacji bywa wybór takiej drogi równa się przygodzie – nie dość, że chyba nie za wiele osób ją przechodzi (znaleźliśmy po drodze tylko 1 zamarzniętą taśmę!), to jeszcze musieliśmy zmierzyć się z luźnymi głazami w trudnościach. W opisie jest 9 wyciągów, nam wyszło 5 + 2 na lotnej, droga jest bardzo ciekawa i warto ją zrobić! Po zakończeniu wspinania ze Sławkowskiej Kopy udaliśmy się granią na Sławkowski Szczyt - warto rozważyć tą opcję chociażby dla widoków.

Późnowiosenna wycieczka na Sławkowski Szczyt. Wyjście zaczynamy przed południem więc upał mocno daje nam się we znaki, a grań podszczytowa zdaje się nie mieć końca 😉.