Po kilku deszczowych tygodniach w Tatrach doczekaliśmy się wreszcie ładnej pogody i świetne warunki zrobiły się właściwie wszędzie poza północnymi ścianami. Niestety z powodu ciągnącego się bolesnego zapalenia łokcia zamiast zaplanowanych na końcówkę sezonu głównych celów pozostało pocieszyć się wizytą na nieodwiedzonych jeszcze ścianach i zrekompensować niższe trudności długością podejść 😉. I tak weekend rozpoczynamy z Anią od wyjścia w górne partie Doliny Złomisk, gdzie najpierw przechodzimy Południowy Filar (IV+/V-) na Smoczym Szczycie, a następnie Hviezdolet (war. VI-) na Wysokiej.

Mocne marcowe Słońce i trzymający w Tatrach mróz sprawiają, że na niektórych wystawach robią się świetne warunki na śnieżno-lodowe alpiniady. Jedną z ładniejszych wspinaczek o tym charakterze jest Motyka na wschodniej ścianie Wysokiej – z przyjemnością wracam więc na tą drogę, tym bardziej iż kilka lat temu robiłem ją w takich sobie warunkach (RELACJA). I tak dzień po rozpoczęciu sezonu letniego w skałach (odwiedzamy sektor Machnato w Dolinie Demianowskiej) ruszamy z parkingu w kierunku Doliny Rumanowej. W nasze ślady postanawia iść jeszcze kilku znajomych, tak więc mój pomysł by zabrać na tą piękną drogę Anię zamienia się w 7-osobową klubową ekspedycję 😉.

W piątek na obozie na szczęście pogoda dopisuje – od rana jest piękne błękitne niebo, toteż z radością zmierzamy do Doliny Rumanowej, pod wschodnią ścianę Wysokiej. Do naszego zespołu (ja + Krzysiek) dołącza jeszcze Mariusz, chętny do zmierzenia się z Drogą Motyki. Przed nami ruszają Kućka z Jurasem i to oni pierwsi meldują się pod ścianą, a na miejscu okazuje się, że w drogę wszedł już jeden zespół.

Rok 2016 postanawiamy z Ulą przywitać w Tatrach. Naszą bazą na 3 dni zostaje schronisko przy Popradzkim Plesie. Stary rok żegnamy wejściem na Wysoką, czyli jeden z najpiękniejszych szczytów naszych gór najwyższych. 

Zaledwie 2 tygodnie po odwrocie spod Wysokiej (ulewa), wracamy dokończyć akcję. Tym razem zamiast Adama, Ryśkowi i mi towarzyszy Bartek. Pogoda jest zdecydowanie lepsza, śniegu również ubyło - dlatego też idzie nam bardzo sprawnie i bez problemów meldujemy się na obu wierzchołkach Królowej Tatr.