Uszkodzone po wypadku ramię nadal nie pozwala na wspinanie, za długo bez Tatr wytrzymać się jednak nie da 😊. W ramach rehabilitacji wybrałem się więc z dawno nie widzianym kolegą Łukaszem na małą alpiniadę – Żleb Staniszewskiego na Granatach. W idealnych zimowych warunkach droga posiada jeden bardziej stromy odcinek lodowy (WI3, przy odkrytej skale ok. M4). Pozostałe trzy długości liny w dolnej części to firnowa rynna przedzielona prożkami. Druga połowa drogi to szeroki żleb – łatwy przy twardy śniegu, przy głębokim wymuszający jednak przejście na górny, łatwiejszy odcinek Filara Staszla i kontynuowanie nim do zwieńczenia ściany.

Ostatni dzień zimy trzeba było uczcić jakąś ciekawą i długą drogą. Po krótkiej wymianie pomysłów pada na Filar Staszla, do którego przymierzaliśmy się już od dłuższego czasu. Tym razem pogoda nie pokrzyżowała nam planów, mieliśmy więc okazję sprawdzić się na tej pięknej linii w rakach i z dziabkami. Po jej przejściu potwierdzamy opinię, że zimą (w przeciwieństwie do lata) dla mniej doświadczonych zespołów to propozycja poważna i wytężająca. „Katalogowe” 10 wyciągów + kilka na lotnej, a przede wszystkim trzy trudne odcinki sprawiają, że w samej ścianie można spędzić podobnie jak my ponad siedem godzin i dostać mocno w kość.

Co prawda umówiłem się z Ryśkiem na Filar Świnicy, ale dołącza do nas Jacek i przekonuje nas, że latem to nie jest dobry pomysł. Namawia nas na jedną z ładniejszych kursowych dróg na Hali - Filar Staszla na Granatach. Przystajemy na tą propozycję i później zgodnie przyznajemy, że była to bardzo dobra decyzja. Droga jest długa i różnorodna, przy czym bardzo dobrze asekurowalna. Ciekawy crux i później przyjemna "ścianka-niespodzianka" to elementy charakterystyczne. Później kolejne wyciągi polecam robić na lotnej bo do szczytu daleko a trudności II-nowe. Dużo ringów i haków. Zimą droga jest zdecydowanie poważniejsza (RELACJA)!