Zaledwie kilka godzin po zejściu z Ellmauer Tor podchodzimy na nią z Szymonem ponownie – dzień wcześniej główny cel był mokry, zrobiliśmy więc inną drogę (ABS). Motywacja by rozprawić się z wymarzonym Sudostverschneidung (7+/8- 450m) na wschodniej ścianie Fleischbank (2187 m) jest jednak na tyle duża że nie przeszkadza nam zmęczenie i powtórzenie ponad dwugodzinnego podejścia. Renoma jednego z największych klasyków Alp Wschodnich się potwierdza – wspinanie jest kapitalne i różnorodne – są tu ciągowe zacięcia, trikowe kanty, siłowe przewieszki, techniczne płyty czy rysy różnych szerokości. Droga przypomina linią i urodą Constantini-Apollonio na Tofanie, lecz jest bardziej ciągowa i ma trudniejsze kluczowe wyciągi.