Logiczna i ciekawa linia prowadząca depresjami około 600-metrowej południowo-wschodniej ściany jednego z najładniejszych tatrzańskich szczytów. Większość drogi prowadzi żlebem i łatwymi odcinkami trawno-śnieżnymi, stąd dobrze się na nią wybrać przy sprzyjających warunkach – dość nietypowo akurat takowe nastały początkiem stycznia. Warto dodatkowo wybrać wariant startowy opadającym ze żlebu Kolarskim Lodem (słow. Cyklistický ľad), na którym spotkamy trudności WI4-WI5. Nam niestety z powodu wysokiej temperatury to się nie udało – lód był za słaby i lała się po nim woda, dlatego też rozpoczęliśmy drogę oryginalnie, po lewej stronie. 

O przejściu północno-wschodniej ściany Pośredniej Grani myślałem już od jakiegoś czasu. Rejon ten jest rzadko odwiedzany przez wspinaczy i nawet na temat najbardziej znanej drogi, Filaru Cagašíka (VI), informacji na Internecie jest bardzo niewiele i jak się później okazało, w większości są błędne 😊. Na wspinanie umawiam się tym razem z Michałem i obaj nie mamy wątpliwości – będzie górsko i przygodowo. Zanim jednak wejdziemy w upatrzony Filar, proponuję dodatkowo drogę na położonej poniżej Żółtej Ścianie, kombinacja taka wręcz się narzuca – zamiast żmudnie podchodzić piarżystym żlebem,  możemy przewspinać kilka wyciągów więcej. Droga Korosadowicza (V) nadaje się do tego idealnie, jest ładna, krótka i nietrudna - w sam raz na rozgrzewkę.

Umawiam się z Tomkiem i Jackiem na Pośrednią Grań, w ostatniej chwili dołącza do nas Zbyszek. Podchodzimy od Staroleśnej i na Przełęcz Pośrednią dostajemy się stromym żlebem. Zaliczamy Żółty Szczyt, wracamy na przełęcz i wiążemy się by po przejściu granią przez Mały Pośredni zameldować się na szczycie. Generalnie idziemy na lotnej, na sztywno asekurując się tylko na 2 wyciągach, gdzie spotykamy trudności II-III. Mega udana wycieczka.

Następnego dnia po wejściu na Baranie Rogi ponownie podchodzimy do Terinki i atakujemy Pośrednią Grań. Niestety warunki śniegowe są bardzo złe - mnóstwo czasu zajmuje nam dotarcie na przełęcz za Żółtą Ścianą, a następnie przejście krótkiej grani doprowadzającej do Ławki Doubkego. Ta okazuje się mocno zabita śniegiem więc w końcu odpuszczamy dalszą walkę i zaliczamy odwrót.