Prosto z obozu w Dolomitach przenosimy się do doliny Bergell (Val Bragaglia) w Alpach Retyckich, by przejść z jedną z najładniejszych dróg w Alpach, wytyczoną przez Riccardo Cassina na Piz Badile (3308 m.). Klasyk ten był na szczycie mojej listy odkąd zacząłem się wspinać i niewiele brakło, bym zmierzył się z nim już dwa lata temu podczas obozu w Val di Mello. Wtedy jednak, po ogromnym obrywie na Piz Cengalo, cała dolina Bondasca pozostawała zamknięta. Mimo to zrezygnowaliśmy dopiero w ostatniej chwili, już spakowani i na pocieszenie pozostał Gervasutti na Punta Allievi. Teraz potwierdziło się, że była to słuszna decyzja – planowaną trasą nie dotarlibyśmy pod ścianę. Góry i tym razem poczekały.

Po dwóch dniach intensywnego działania (wejścia na Mönch i Jungfrau) przenosimy się ze schroniska Mönchsjoch do Mittelleggihütte. Mamy czas, poświęcamy więc godzinę na zwiedzanie podziemnych tuneli naszpikowanych atrakcjami. Później wsiadamy do pociągu i podjeżdżamy jeden przystanek, wysiadając we wnętrzu góry – na stacji Eismeer (3159 m.). Pani konduktor na szczęście objaśnia nam jak się stąd wydostać na lodowiec (schody w tunelu), bo już przymierzaliśmy się do zjazdów z okien widokowych 😉. Na śniegu lampa jest niesamowita, podchodzimy bardzo mozolnie pod ścianę którą trzeba przetrawersować by dostać się do schroniska na grani – pokonujemy dwa trójkowe wyciągi, później już na lotnej idziemy kilkaset metrów wyszukując najłatwiejszego terenu.

Drugi dzień naszej akcji - po wczorajszym przyjeździe, zdobyciu Möncha (RELACJA) i przemęczeniu nocy bez aklimatyzacji, ruszamy na Jungfrau (4158 m.). Pogoda nadal jest kapitalna, ruszamy dość późno bo po 7-mej (większość ekip wyruszała ok. 5-ej), przez co Słońce daje nam się później mocno we znaki. Tempo mamy dobre i szybko przechodzimy lodowiec, później kawałek skalnego żebra, górne pola śnieżne i na grani doganiamy niektóre wcześniejsze ekipy. Tutaj trochę zwalniamy bo śnieg puszcza i jest dość czujnie, ale i tak docieramy na szczyt szybciej niż planowaliśmy (w trochę ponad 3 godziny!). Na piku zabawiamy dłużej niż dzień wcześniej, jemy pyszne włoskie ciasto 😊.

Pierwszy dzień naszej „Trylogii Berneńskiej”, jak określa się wejście po kolei na Mönch, Jungfrau i Eiger. Na pomysł wpadłem kilka tygodni wcześniej, gdy rozmyślałem co by tu dorzucić do grani Mittellegi na Eiger, która była głównym tegorocznym celem alpejskim. Po skompletowaniu składu (Adam, Arek, Rysiek, ja) wszystkim spodobała się idea dodatkowego wejścia na dwa piękne cztero-tysięczniki. W Grindelwald po stawiamy się w sobotę rano po całonocnej podróży, a że plan mamy napięty - od razu udajemy się na Möncha (4107 m.).

Na jedną z najładniejszych grani alpejskich, Biancograt na Piz Bernina, wyruszamy w sprawdzonym, "tatrzańskim" składzie - Jacek, Rysiek i ja. Po bezproblemowej podróży meldujemy się na parkingu w Diavolezzy, gdzie po ogarnięciu sprzętu łapiemy pociąg w dół do Pontresiny – stąd najłatwiej dotrzeć do schroniska Tschierva (2583 m.), w którym zaplanowaliśmy nocleg. Uczeni doświadczeniem postanawiamy udać się na krótki rekonesans by przyjrzeć się jak wygląda droga w kierunku lodowca. Okazało się to dobrą decyzją bo ścieżka ulega znacznej degradacji i jest przecięta żlebami szerokimi na kilkadziesiąt metrów. Planujemy najlogiczniejszą opcję przejścia, po czym wracamy do schroniska, oferującego wysoki standard i piękne widoki z przeszklonej jadalni.